De inspectiekosten van de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA) zijn veel hoger dan die in omringende Europese landen. De Raad van State heeft onlangs geoordeeld dat de NVWA-tarieven in strijd zijn met het uitgangspunt van het kabinet om lasten tussen bedrijfsleven en overheid eerlijk te verdelen. In zijn column geeft Robin van Leijen, beleidsadviseur bij Transport en Logistiek Nederland/FENEX, zijn visie op deze ontwikkelingen en hoe het verder moet.
Onze concurrentiepositie staat op het spel.
—
Robin van Leijen,
beleidsadviseur bij Transport en Logistiek Nederland/FENEX
“Zonder nadere toelichting zien wij niet in waarom het bedrijfsleven zou moeten betalen voor zaken als toezichtontwikkeling en productmanagement." Ik had het zelf kunnen zeggen. Sterker nog: Ik heb dit, in andere bewoordingen, reeds diverse malen gezegd. Tegen ambtenaren van het Ministerie van Economische Zaken, Kamerleden en journalisten. Het is meer dan redelijk dat het bedrijfsleven een evenredig deel betaalt van de importcontroles van de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA). De afgelopen jaren is echter óók de rekening voor diverse indirecte kosten van deze inspectiedienst doorgeschoven naar het bedrijfsleven met als gevolg dat we in Nederland de hoogste inspectielasten van noordwest Europa hebben. Slecht nieuws voor onze internationale concurrentiepositie!
Recent verscheen een adviesrapport van de Raad van State waarin zij kritiek uit op de tarieven van de NVWA. Refererend aan de zin waar deze column mee begint, kunnen we dit zelfs forse kritiek noemen. De Tweede Kamer heeft de Raad van State om voorlichting gevraagd nadat diverse belangenorganisaties (waaronder Transport en Logistiek Nederland, TLN/FENEX) en het Havenbedrijf Rotterdam aangaven dat het retributiestelsel van de NVWA niet conform het kabinetsprogramma ‘Maat Houden’ is. Dit is een overheidsrichtlijn voor het doorberekenen van toezicht- en handhavingskosten.
De Raad van State maakt in haar adviesrapport een duidelijk onderscheid tussen toelatingskosten (waaronder vergunningen, erkenningen en keuringen) en toezichtkosten. Met dit laatste worden kosten bedoeld om te controleren of regelgeving wordt nageleefd. De Raad van State stelt dat toezicht geen voordeel oplevert voor een specifieke groep of individu. Het profijtbeginsel en het principe ´de vervuiler betaalt’ gaan hierdoor niet op. Logischerwijs concludeert de Raad van State dan ook in ieder geval een deel van deze toezichtkosten uit de algemene middelen moet worden betaald.
Ten aanzien van de tarieven van de NVWA zien we nu het tegenovergestelde gebeuren. De rekening voor toezichtkosten wordt doorgeschoven naar het bedrijfsleven met een serie van forse tariefsverhogingen tot gevolg. Het advies van de Raad van State is dan ook welkome steun. We zullen er bij staatssecretaris Van Dam (Ministerie van Economische Zaken) op aandringen om dit advies ter harte te nemen en de NVWA tarieven wel in lijn te brengen met ‘Maat Houden’. Onze concurrentiepositie staat immers op het spel.
Geef een reactie